Blog 5: Vermissingszaak

Voor ik met Begrepen Klachten startte, werkte ik als vrijwilliger bij Slachtofferhulp.
Hier stond ik slachtoffers bij na misdrijven, rampen en ongevallen. Sommige van de meest intrigerende zaken waar ik mee te maken kreeg, waren vermissingszaken. De tergende onzekerheid, de emotionele lading; het is heftig, maar ook mooi werk om mensen te ondersteunen in zo’n zwarte periode.

Toen ik begon met mijn praktijk noemde ik het werk ook weleens 'slachtofferhulp voor chronisch zieken'. Het ondersteunen van mensen met ernstige, onvoldoende verklaarde klachten vergelijk ik ook weleens met de hulp tijdens een vermissingszaak. Er is niet de vermissing van een persoon, maar wel van andere zaken. We missen een diagnose, een leven zoals we gehoopt hadden, de persoon die we ooit waren. In de zorg bij onvoldoende verklaarde klachten kunnen we dan ook best wat leren van de hulpverlening bij vermissingszaken:

Lees meer »

Blog 4: Onverklaarde klachten, een oneerlijke strijd

“Marlies, wat ben je aan het doen?” M’n huisgenoten stonden bovenaan de trap en keken naar me. Ik hing halverwege en kroop langzaam naar boven. Ik had het zelf niet in de gaten, maar ik kwam nauwelijks nog boven. Het ging niet meer.
29 oktober 2012 werd mijn officiële eerste ziektedag. De 10 jaar daarvoor had ik mezelf iedere dag vooruit gesleept, altijd beroerd, met een hoge hartslag, trillend, misselijk, uitgeput. Maar ik wilde zó graag, ik wilde zo graag arts zijn, iets van het leven maken. Maar mijn lichaam was op en ik had anderen nodig om dat te beseffen, want zelf voelde ik dat niet meer. Ik ging maar door, aangemoedigd door therapeuten en het bizarre idee dat er misschien toch niets aan de hand zou zijn. En ik wilde niet toegeven aan de vermoeidheid, want ik voelde dat het weleens lang zou kunnen gaan duren voor ik zou herstellen. Maar ik had geen keuze en belandde in bed.

Lees meer »

Blog 3 Chronische rouw

“Ik ben al zo lang ziek, daardoor denken mensen soms dat ik er wel aan gewend ben.
Wat ze niet begrijpen is dat het niet makkelijker wordt, maar juist moeilijker”

Lees meer »

In mijn blog deel ik mijn ervaringen en lessen die ik leerde als arts, als patiënt en als hulpverlener.
Ik hoop met mijn blog (h)erkenning te geven aan andere patiënten en ik hoop zorgverleners te inspireren om met elkaar de zorg te verbeteren. 

 

Abonneren?

Dit emailadres wordt niet gebruikt voor andere doeleinden en het wordt niet doorgegeven aan derden. U kunt zich altijd afmelden.